دو متد Finalize و Dispose برای آزادسازی منابع کنترل نشده توسط یک شی، مورد استفاده قرار می گیرند. در این مقاله قصد داریم تفاوت های موجود در استفاده از این دو متد را بیان کنیم. اولین تفاوتی که وجود دارد این است که متد dispose() در اینترفیس IDisposeable تعریف شده است در حالیکه متد finalize() در داخل کلاس object تعریف شده است. اجازه بدهید حالا که میدانیم هر کدام از این متدها در کجا تعریف شده اند به مقایسه دقیق تر تفاوت های آنها در پیاده سازی، عملکرد و ساختار دستوری آنها بپردازیم

Linq To Entity یک ORM بسیار قدرتمند است که برای کوئری نویسی و مدیریت دیتابیس استفاده میشود. از آنجایی که این ابزار امکانات بسیار زیادی را در اختیار برنامه نویس گذاشته است بیش از هر چیز باید نکاتی را بدانیم که با رعایت آنها میتوانیم بهترین عملکرد و کارایی (Performance)را از این ORM بدست آوریم. دانستن این نکات به ما کمک میکند تا با رعایت کردن آنها بهترین عملکرد را در سرعت و کارایی برای برنامه خود به ارمغان بیاوریم.

بطور ساده و مختصر، زمانی که در یک پروژه MVC شما با استفاده از scaffold یک کنترلر و یا یک View را به پروژه اضافه میکنید درواقع دارید از T4 Template ها کمک میگیرید. T4 Template قالب هایی هستند که باعث میشوند کدهای c# یا vb بصورت اتومانیک تولید شوند و صفحاتی ایجاد گردند. در زمان استفاده از گزینه Add Controller در قسمت scaffold options لیست کشویی تحت عنوان Template وجود دارد که این لیست همان لیست T4 Template هاست.

Storage Blob یک ویژگی در Microsoft Azure است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا داده های بدون ساختار را در بستر cloud مایکروسافت ذخیره کنند. این داده ها از هر نقطه دنیا قابل دسترسی هستند و می توانند شامل صدا ، فیلم و متن باشند. Blob ها به گروه هایی به نام "containers" طبقه بندی می شوند که به حساب های کاربر متصل هستند. و البته Blob ها را می توان با کد NET نیز دستکاری کرد. به این معنی که میتوان از طرق برنامه نویسی آنها را ذخیره، حذف و پیمایش نمود.

شما با استفاده از ExpandoBject می توانید به کاربران خود توانایی ذخیره هر گونه اطلاعاتی که می خواهند داشته باشند را بدهید، حتی اطلاعاتی که جنس آنها تنها در زمان اجرا مشخص میشود. در حقیقت زمانی که نمیدانید داده های شما تا زمان اجرا چیست، ExpandoObject بهترین راه حل است.

یک کتابخانه سمت کاربر همانند React و Angular است. به عبارت دیگر Blazor یک چارچوب برای برنامه های مبتنی بر مرورگر (کلاینت) نوشته شده در دات نت است، که تحت WebAssembly اجرا می شود. این روش به شما تمام مزایای یک پلت فرم ثروتمند و یکپارچه مدرن (SPA) را می دهد، در حالی که اجازه می دهد از تمامی ویژگی های دات نت استفاده کنید، از جمله به اشتراک گذاری کد در سرور و سرویس گیرنده.

Blazor یک چارچوب آزمایشی از تیم ASP.NET است. هدف آن این است که یک framework استثنایی یک صفحه ای (SPA) ارائه کند که به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا C # و Razor را بنویسند و از طریق WebAssembly در مرورگر اجرا کنند. در گذشته جاوا اسکریپت برای توسعه دهندگان Client-Side، به نوعی یک انتخاب انحصاری بحساب میومد. در واقع شما به عنوان یک توسعه دهنده اگر framework ی مانند angulare، react و .. را هم انتخاب میکردید اما واقعیت این است که انتهای همه اینها باز هم به جاوا اسکریپت ختم میشود. بهتره بدونید که WebAssemply امده تا همه چیزو تغییر بده. WebAssemply یک زبان "اسمبلی مانند" سطح پایین با فرمت باینری جمع و جور است که راه را برای اجرای کدهای چند زبانه در وب با سرعت بالا فراهم می کند.